Yaklaşık 14 milyar yıl evvel, bildiğimiz her şey Büyük Patlama ile başladı. Fakat bunu nitekim bir patlama olarak düşünmek gerçek olmaz. Cihan başladığında uzay ve vakit ortaya çıktı. Bunu bir patlama olarak hayal etmek, tıpkı vakitte tek bir noktadan başladığını düşünmemize neden oluyor, ancak durum bu değil.
Büyük Patlama her yerde tıpkı anda oldu. Ve gökbilimciler her yerde derken sahiden her yeri kastediyorlar. Her şeyin başladığı tek bir nokta yoktu, kozmostaki tüm aralar sıfırdı, yani kainattaki her nokta fiilen birebir yerdeydi: Her yerde…
Bu yüzden “evrenin merkezi neresidir” üzere bir soruyla karşılaşırsanız karşılık kolay: “Böyle bir merkez yok.“
Görünür cihan yaklaşık 94 milyar ışık yılı çapındadır. Bunlar, yalnızca görebildiğimiz her şeydir. Şayet yalnızca görebildiğimiz kısımdan oluştuğunu düşünürsek, cihanın merkezinde olduğumuzu söyleyebiliriz. Gördüğümüz şeyin kozmologlar tarafından tanımlanan çok değerli iki özelliği vardır: İzotropik ve tekdüze olmak. İzotropik olma, hangi tarafa bakarsanız bakın birebir göründüğü manasına gelir ve tekdüze olma, en büyük ölçekte her yerde tıpkı olduğu manasına gelir.
Bu gerçekler bize, görebildiğimiz kainattan çok daha büyük olan bir bütün olarak cihan hakkında biraz bilgi veriyor. Şimdi cihanın ne kadar büyük olduğunu yahut tüm cihanın neye benzediğini bilmiyoruz, bu nedenle cihandaki bulunduğumuz kısım geri kalanından farklı, özel olabilir yahut bütünü temsil ediyor olabilir.
En kolay senaryo: Cihan sonsuzdur
Düşünülebilecek en kolay senaryo, kozmosun sonsuz olduğudur. Sonsuz olan bir şeyin merkezi yoktur. Lakin, zayıf beyinlerimiz sonsuzluk kavramını görselleştirecek halde evrimleşmemiş olsa da, bir şey sonsuza kadar devam ediyorsa, özel bir merkez noktası olmadığını söyleyebiliriz.
Ancak, kainatın sonsuza kadar devam ettiğinin garantisini de veremeyiz ve bir sonu olabilir de… Dünyayla ilgili tecrübelerimiz bize, şayet bir şey sonlu boyuttaysa, o vakit bir merkezi olduğunu söyler, örneğin bir küp yahut küre düşünebilirsiniz.
Ne yazık ki tecrübelerimiz kainatı bir bütün olarak söz etmiyor zira en aşina olduğumuz geometri sonlu bir cihanın geometrisi değil. Eğrilik kavramıyla uğraşmak zorundayız ve bir defa daha beyinlerimiz üç boyuttaki eğrilikle başa çıkmak için gelişmiş değil.
Sorunlu lakin daha kolay bir benzetme yapabiliriz. Maynooth Üniversitesi teorik fizik Profesörü Peter Coles’un IFLScience ile yaptığı bir görüşmede “Bir kürenin yüzeyini düşünürseniz, hepsi bu kadarsa, kürenin bir merkezi yoktur. Kürenin merkezi o alanın dışındadır, değil mi? Bu gerçek bir şey değil” dedi ve devam etti: “Bir küreyi üç boyutlu bir uzaya gömülü olarak düşünürsünüz ve merkez o üç boyutlu uzaydadır. Fakat her şey iki boyutlu uzaydan ibaretse, onun bir merkezi yoktur.”
Tekrar etmemiz gerekirse… Söylenecek tek şey, kozmosun bir merkezi olmadığı. Algılayabildiğimiz kadarıyla, fiziğimiz, dört boyutlu uzay-zaman sürekliliğinde işler. Daha fazla boyutla bakıldığında, eğrilik merkezi bir pozisyonu ima edebilir. Fakat şayet bir merkezi varsa, bizim anladığımız biçimiyle evrenimizin bir modülü değildir.
